Λογω ημερας.

Με αφορμη το γνωστο σε ολους μας Halloween, τις μασκες και τα καρουζελ και τα χρωματα και τις κολοκυθες που αποκτουν αξια μια φορα καθε 31 Οκτωβρη και καθε κομπλεξικο χαρακτηρα που με μια στολη και λιγο λευκη και κοκκινη φθηνη μπογια απ τα Jumbo γινεται αυτο που πραγματικα θα ηθελε να ειναι, θα μιλησω. Ακουσα ποσους και ποσους μυθους για αυτη τη μερα, διαβασα, ειδα αναλογες σειρες μασουλωντας λαιμαργα τα δρακουλια μου στον καναπε, λιγο απο δω, λιγο απο κει κατι εμαθα. Μπορει την εποχη της Μαριας Αντουανετας να καιγανε τις μαγισσες για να εξαφανισουν καθε κακο πνευμα απο τη γη αλλα δυστυχως αυτη η πραξη πλεον απαγορευεται και ειμαι στο ανθος της ηλικιας μου για να περασω το υπολοιπο της ζωης μου σε φυλακη η ψυχολογικο κεντρο. Αυτος ειναι ο πρωτος λογος που μισω αυτη τη "γιορτη" αν και το part οτι οι νεκροι κυκλοφορουν αναμεσα μας με κανει να ξινω το ανυπαρκτο  μουσι μου με περιεργεια... Αλλα για μενα πλεον ειναι Halloween καθε μερα, δεν υπαρχει μασκα που να μη φοραει καποιος. Κακια μαγισσα, καλη μαγισσα με συμφεροντα (φυσικα), κλοουν-χαζοβιολιδες εκ γενετης και κλοουν-καταθλιπτικοι (με το μακιγιαζ να σταζει απ τα ποιητικως δακρυσμενα τους προσωπα!), ταχυδακτυλουργοι και μαγοι που σου δειχνουν τα πραγματα οπως θελουν αυτοι να φανουν και καφετζουδες σε μαζωξεις σπιτιων που ξερουν καθε κουτσομπολιο απο το τετραγωνο της γειτονιας τους μεχρι το τετραγωνο της επομενης πολης. Σου κανει καμια διαφορα; Γιατι εμενα οχι... Τι κανεις ομως αν τυχει να βρισκεσαι στα παρασκηνια και δεις ολους αυτους να βγαζουν τις μασκες τους; Σ αρεσει αυτο που βλεπεις; Και αν φυγεις απο τα παρασκηνια, φτανεις στα κλουβια με τα λιονταρια, τους ελεφαντες, τα κουνελια και τα αλογα. Πλασματα που θελουν να ειναι ελευθερα και να ειναι οι εαυτοι τους αλλα τους επιβαλλουν τα αφεντικα τους να φερθουν υπερφυσικα και "μαγικα", γιατι ισως μαλλον το νορμαλ ειναι το περιεργο για τους δαμαστες.. Για τους αρχαριους βεβαια που πρωτη φορα πανε στο τσιρκο, θα οδηγηθουν στο καρουζελ και θα κανουν τη γνωστη βολτα, θα ζαλιστουν και κατεβαινοντας απο κει θα διαλεξουν το πιο μαγικο, φωτεινο και ψευτικο σκηνικο και θα θελησουν να γινουν κομματι του και εκει ειναι που η χαρτου με τη περιεργη σφαιρα μπροστα της που δε κανει απολυτως τιποτα θα ριξει το πρωτο χαρτι που θα ειναι ο κλασσικος σκελετος και σαν τιτλο θα εχει το "death".. Εκει ειναι που χανεις το παιχνιδι. Οταν αναλωνεσαι σε ενα freak show με ατομα που δεν δεχονται τον εαυτο τους οπως ειναι και επιλεγουν να ειναι κατι αλλο, ομορφο γλυκο και χαρισματικο η κατι σκοτεινο και μυστηριωδες. Σκληρο ε; Δεν σου ευχομαι ποτε να καταληξεις στο ιδιο συμπερασμα με μενα. Να εισαι ο τυπος η η τυπισα στο ταμειο που κοβει εισητηρια.. Να εισαι το ατομο που δεν επιρρεαζεται απο τιποτα και απλα μαζευει τα λεφτα και καμια φορα ριχνει και μια κλεφτη ματια απ τη κουρτινα μεσα στο τσιρκο και γελαει στραβα με αυτο που καταφερε. Εγω βεβαια θα προτιμουσα να ειναι η τυπισσα που κανει τα ακροβατικα σε εκεινες τις επιφοβες κουνιες στη κορυφη αυτου του τεραστιου τσαντιριου. Να τρομαζει ο κοσμος σε καθε μου κινηση αλλα μετα να του αποδεικνυω οτι τα καταφερα κι ας ημουν λιγα χιλιοστα απο το να βρεθω στο χωμα και να με μαζευουν με το κουταλακι.. Anyway, την επομενη φορα λοιπον που ενας κλοουν θα σου προτεινει να παρακολουθησεις το σοου του, αφησε τον να ανεβει στη ροδα, να αρχισει να πεταει στον αερα μια-δυο-τρεις-τεσσερις κορινες δημιουργωντας ενα κυκλο και απλα περιμενε να δεις ποτε θα ερθει η ωρα που θα αποσυντωνιστει, θα πεσει απ τη ροδα και οι κορινες θα φυγουν στο θεο. Αφησε τον να πεσει κατω, να χτυπησει και να χαλασει το κλασσικο του μακιγιαζ. Απλα αν εχεις ευκαιρο ενα καθρεφτη, κανε τον κοπο και δωσ' του τον. Εκει θα δει και ο κοσμος γυρω ποιος πραγματικα ειναι, και εσυ αλλα και ο ιδιος. Και δεν υπαρχει μεγαλυτερη λυτρωση απ το να ξεγυμωνεις καποιον και το μονο που να μενει ειναι αυτος, και οι αδυναμιες του.. Ααααχ λυτρωση. "STEP RIGHT UP! TO OUR FREAK SHOW! HERE, WHAT YOU SEE, WHAT YOU HEAR, NOTHING IS WHAT IT SEEMS!".